บอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ: ก่อนการเปิดตัวภาคต่อของ Sex and the City ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน รายการนี้ติดตามแคร์รี มิแรนดา และชาร์ลอตต์ขณะที่พวกเขาใช้ชีวิตในวัย 50 ปีในโลกที่เปลี่ยนไปจากยุค 2000 ค่อนข้างมากฉันอยากเห็นจริงๆ ว่าแคร์รี มิแรนดา และชาร์ลอตต์จะท่องโลกที่แตกต่างออกไปได้อย่างไรหลังจากผ่านไปเกือบ 20 ปี เมื่อพูดถึงเรื่องเล่าทางทีวีเกี่ยวกับผู้หญิงที่แก่กว่า เราซึ่งเป็นผู้ชมอาจยังข้องใจเกี่ยวกับการเป็นตัวแทนของพวกเธอ และสิ่งที่เราจินตนาการว่าชีวิตของพวกเธอควรจะเป็นเกี่ยวกับอะไร
แต่ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ การเป็นตัวแทนเหล่านั้น
ได้พัฒนาขึ้นด้วยการแสดง เช่น เกรซและแฟรงกี้ และตอนนี้ And Just Like That ซีรีส์เหล่านี้ทำให้เรามีอารมณ์ขันของ The Golden Girls แต่เต็มไปด้วยเรื่องราวชีวิตภายในของผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า
ช่องว่างระหว่างอายุ (และความมั่งคั่ง) ระหว่างตัวฉันกับตัวละครใน Sex and the City ไม่ได้เปลี่ยนไปจาก And Just Like That แต่ฉันรู้สึกใกล้ชิดกับการต่อสู้เรื่องอายุของพวกเขามากขึ้นกว่าตอนช่วงปลายทศวรรษ 1990 และต้นทศวรรษ 2000 ฉันรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นว่าความหวังก่อนหน้านี้บางส่วนของฉันเป็นจริงในซีรีส์นี้
ตอนนี้มีความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปลักษณ์ (จะย้อมผมหงอกหรือไม่ย้อม?) แต่พวกเขาก็มีการสนทนาเกี่ยวกับการที่ผู้หญิงสามารถจริงจังได้ไม่ว่าเธอจะมีลักษณะอย่างไร อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ฉันมีความหวังและความสุขจริงๆ กับการเฝ้าดู Gen X ที่ช่ำชองเหล่านี้ใช้ชีวิตในยุค 50 ของพวกเขา
มีเรื่องมากมายให้เฉลิมฉลอง แต่สำหรับฉัน เรื่องราวของมิแรนดาที่โดนใจที่สุด
ทนายความที่อยู่บนจุดสูงสุดในอาชีพการงานของเธอกับสามีและลูกชายที่รัก มิแรนดาดูเหมือนจะจบลงอย่างมีความสุข แต่ใน And Just Like That เธอกำลังกำหนดตัวเองสู่เส้นทางใหม่ที่ไม่แน่นอน
สำหรับเธอแล้ว วัย 50 ปีเป็นช่วงเวลาแห่งการ
ค้นพบและเรียนรู้อีกครั้ง เมื่อเธอกลับไปศึกษาต่อเพื่อฝึกฝนใหม่ในฐานะนักกฎหมายสิทธิมนุษยชน นอกจากนี้ยังมีคำใบ้ว่าเธออาจเริ่มสำรวจเสน่ห์ของเธอที่มากกว่าผู้ชาย
ภาพนี้เผยแพร่โดย HBO Max แสดงให้เห็น David Eigenberg (ซ้าย) และ Cynthia Nixon ในฉากจาก “And Just Like That” (เอชบีโอแม็กซ์ผ่านเอพี)
ฉันเพิ่งได้รับปริญญาจากมหาวิทยาลัยอีกใบเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงในอาชีพ – และฉันก็เช่นกันที่เริ่มสำรวจความเป็นเกย์ในชีวิตของฉันในภายหลัง
ในขณะที่ผู้หญิงสูงอายุยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตทางเพศต่อไปไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับทีวี การมองอย่างยืดเยื้อว่าพวกเขาต่อสู้กับความแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นใหม่หรือแฝงเร้นอย่างไรกำลังแยกตัวออกจากความสัมพันธ์แบบเดิมๆ และการเปลี่ยนแปลงที่สดชื่นจากการมุ่งเน้นไปที่เพศตรงข้ามในวัยกลางคนและวัยสูงอายุ
อย่าเรียกฉันว่าแม่
การไม่มีลูกโดยการเลือกของ Carrie ยังสะท้อนถึงตอนนี้ในแบบที่ฉันไม่เคยหมั้นหมายกับผู้ชายคนหนึ่งในช่วงต้นทศวรรษ 2000 และคิดอย่างไร้เดียงสาว่าการมีลูกเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นผู้ใหญ่และการแต่งงานของผู้หญิงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่ามักจะรับบทเป็นภรรยาและแม่ หากพวกเขาไม่มีบุตรและหย่าร้าง เรื่องราวของพวกเขามักจะถูกแต่งแต้มด้วยความเศร้าหรือสิ้นหวัง
โฆษณา
ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การไม่มีบุตรของผู้หญิงทุกคนเพิ่มขึ้นด้วยเหตุผลหลายประการ – การให้ความสำคัญกับอาชีพหรือความกังวลเกี่ยวกับสถานะของอนาคตและสิ่งแวดล้อมเป็นเพียงส่วนน้อย ดูเหมือนว่าจะเหมาะสมแล้วที่มีเรื่องราวมากมายที่สะท้อนถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้นบ่อยขึ้นสำหรับผู้หญิงสูงอายุ
ตอนนี้ฉันอายุ 40 ต้นๆ และเช่นเดียวกับที่ไฮไลท์สำหรับฉันก็คือการอึกอักที่น่าอึดอัดใจไม่ได้มีไว้สำหรับวัยรุ่นเท่านั้น ในฐานะผู้ใหญ่ เราไม่เคยหยุดเคลื่อนไหวชีวิตอย่างงุ่มง่าม เพราะมันเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ และกฎเกณฑ์ก็เช่นกัน
credit : แนะนำ : รีวิวเครื่องใช้ไฟฟ้า | รีวิวอาหารญี่ปุ่น | รีวิวที่เที่ยว | ดาราเอวี
